Konstruktywizm jako perspektywa badawcza w wyjaśnianiu zachowań eurosceptyków w Parlamencie Europejskim w obszarze działań zewnętrznych Unii Europejskiej

Artykuł prezentuje możliwości, jakie daje konstruktywistyczna perspektywa badawcza w zakresie analizowania postaw i zachowań eurosceptycznych eurodeputowanych w obrębie działań zewnętrznych Unii Europejskiej. Autor, poprzez dokonaną analizę, stara się pokazać, iż konstruktywizm pozwala nie tylko wytłumaczyć odbiegające od „eurosceptycznej ortodoksji” postawy wspomnianych polityków w badanym obszarze, ale również uwidacznia zachodzącą u nich ewolucję postaw i tożsamości. Za główną przyczynę tego zjawiska autor uznaje wewnętrzną organizację Parlamentu Europejskiego, która ograniczając możliwości działania członków małych grup politycznych, wymusza na nich określone formy aktywności, prowadząc tym samym do ewolucji ich tożsamości. Na koniec wskazane zostały uwidocznione przez konstruktywizm konsekwencje określonych zachowań polityków eurosceptycznych, w tym przede wszystkim − wykształcenie się w analizowanym obszarze „dyskursywnych punktów węzłowych”, „europejskiej republiki dyplomatycznej”, oraz – ze względu na udział omawianych polityków w debatach na forum PE – „europejskiej sfery publicznej”.

This paper presents possibilities offered by the constructivist approach to analysing behaviours and attitudes of Eurosceptical MEPs towards the EU’s external actions. The analysis conducted in this paper shows that constructivism is very useful in explaining why Eurosceptics’ behaviour is often unusual in the field of European foreign policy. It also shows the evolution of Eurosceptic attitudes and identity. The inner organisation of the European Parliament is the main reason of this situation. The behaviour of small EP political groups is limited by the EP statute. It pushes Eurosceptical politicians to take part in debates within the EP framework, which has a significant influence on their identity. The final part of the paper shows the consequences of this process. The first of these are the “discursive nodal points” present in the Eurosceptical debates. The second is a “diplomatic republic of Europe” built between Eurosceptics in the EP. The third and final consequence is a “European public sphere” which emerges because Eurosceptics take part in EP debates.