Zagadnienie nagości w teologii ciała Jana Pawła II

Teologia ciała Jana Pawła II zawiera głęboką refleksję antropologiczną i stanowi wnikliwą analizę prawdy o ludzkiej seksualności. Kluczem hermeneutycznym tej teologii jest antropologia adekwatna. W artykule omówione zostało zagadnienie nagości zawarte w teologii ciała. Doświadczenie ciała i jego nagości odsłania się tu w perspektywie postrzegania stworzenia jako pierwotnego daru Stwórcy. Pierwotne doświadczenie nagości oznaczało pełną harmonię osób. Po grzechu pierworodnym zaistniało doświadczenie wstydu, będące skutkiem uświadomionej nagości. Nagość doświadczona przed Bogiem to egzystencjalny dramat człowieka; drogą do przezwyciężenia wstydu nagości jest doświadczenie miłości Boga. Ona prowadzi do odtwarzania pierwotnej niewinności, którą należy rozumieć jako „czystość serca”. Realizuje się ona jako dar uczestnictwa w naturze Chrystusa Zmartwychwstałego i tworzy „etos odkupienia ciała”.

John Paul II’s theology of the body contains a deep anthropological reflection and is a thorough analysis of the truth concerning human sexuality. The hermeneutic key of this theology is adequate anthropology. The article discusses the issue of nakedness included in the theology of the body. The experience of the body and its nakedness is revealed in the perspective of perceiving creation as the original gift of the Creator. The primary experience of nakedness meant full harmony of persons. After original sin, there was an experience of shame being a consequence of conscious nakedness. Nakedness experienced before God is an existential drama of man; the way to overcome the shame of nakedness is to experience God’s love. It leads to the reconstruction of the original innocence, which should be understood as “purity of heart”. It is realized as a gift of participation in the nature of the Risen Christ and creates a “flesh redemption ethos”.