Ferdinand Ebner i paradoks samotności

Tekst porusza kwestię dialogu jako doświadczenia religijnego w ujęciu austriackiego myśliciela, Ferdinanda Ebnera. Doświadczenie religijne, jako ucieczka od upadającej kultury, charakteryzowane jest jako przeżywane subiektywnie spotkanie ze Słowem Boga i słowem drugiego człowieka. Doświadczenie to jest następnie konfrontowane z dialogiem w rozumieniu państwa liberalno-demokratycznego. Dzięki tej konfrontacji uwypuklone zostaje napięcie między maksymalistycznym a minimalistycznym podejściem do dialogu. Całość analiz pokazuje paradoks samotności wyłaniający się z myśli Ebnera i jednocześnie prowadzi do postawienia istotnych pytań o kształt edukacji religijnej we współczesnym społeczeństwie.

The text raises the issue of dialogue as a religion experience in the expression of an Austrian thinker, Ferdinand Ebner. Religious experience as an escape from a declining culture is characterized as a subjectively experienced encounter with the Word of God and the word of the other. That experience is then confronted with dialogue as it is understood by the liberal-democratic state. Thanks to that confrontation a tension between maximalist and minimalist approaches to dialogue has been enhanced. The whole of the analyzes shows the paradox of solitude emerging from Ebner’s thought and at the same time leads to ask important questions regarding the shape of religious education in contemporary society.