Expatriation into and out of Emerging Markets: Challenges for IHRM

Increasingly, the focus of global business is on emerging – or growth – markets. Up to now, most research in IHRM has focused on management of expatriates from MNEs headquartered in developed countries to positions in subsidiaries in other developed countries. If the research involved expatriate experiences in emerging markets, that fact was rarely mentioned and even more rarely focused on as a significant issue. In this article, I present a review of the literature involving the assignment of expatriates by developed-country MNEs to subsidiaries in emerging markets plus an overview of the literature that now examines the use of expatriates by emerging-market MNEs. First, I define the nature and use of the term “emerging markets”. For practical discussion and research purposes, this term is too broad. Then I review the limited literature on expatriation from developed-country MNEs into emerging-market subsidiaries, assess the research on comparisons between developed-market assignments and emerging-market assignments, and evaluate the newly-developing focus on expatriates from emerging-market-based MNEs who are being assigned to subsidiaries in either other emerging markets or to subsidiaries in developed markets. At the end of the article, I review a number of recent surveys by consulting firms of the challenges MNEs are experiencing today with their assignments of employees to positions in emerging markets and assess whether these experiences are different than prior assignments of expatriates to developed markets and suggest some solutions to the challenges being experienced.

Międzynarodowy biznes coraz większą wagę przywiązuje do rynków rozwijających się oraz rynków wschodzących. Do tej pory większość badań z zakresu międzynarodowego zarządzania zasobami ludzkimi skupiała się na procesie zarządzania misjami zagranicznymi, przeprowadzanymi przez centrale przedsiębiorstw międzynarodowych ulokowanych w krajach rozwiniętych, do ich oddziałów w innych rozwiniętych krajach. W badaniach rzadko skupiano się na procesie ekspatriacji na rynki wschodzące, a jeszcze rzadziej – na szczegółowych aspektach tego procesu. Artykuł zawiera przegląd literatury przedmiotu z zakresu procesu ekspatriacji, przeprowadzanej przez przedsiębiorstwa międzynarodowe z krajów rozwiniętych do ich oddziałów na rynkach wschodzących, a także na ogólnym zarysie współczesnych trendów opisanych w literaturze przedmiotu, dotyczących funkcjonowania ekspatriantów na rynkach wschodzących. Zdefiniowano termin „rynki wschodzące” oraz określono zakres jego zastosowania. W praktyce bowiem aktualne rozumienie tego terminu, przedstawiane we wszelkiego rodzaju dyskusjach oraz badaniach, jest zbyt szerokie. Przedstawiono także dorobek w zakresie ekspatriacji z rynków rozwiniętych na rynki wschodzące, a także poddano ocenie porównanie praktyk z zakresu ekspatriacji w krajach rozwiniętych oraz na rynkach wschodzących. Przeanalizowano również nowy trend, polegający na wysyłaniu przedstawicieli przedsiębiorstw międzynarodowych wywodzących się z rynków wschodzących do oddziałów firmy zlokalizowanych na innych rynkach wschodzących bądź w krajach rozwiniętych. Artykuł kończą wnioski sformułowane na podstawie badań prowadzonych przez firmy konsultingowe, poświęcone wyzwaniom, przed jakimi stoją obecnie przedsiębiorstwa międzynarodowe decydujące się na realizację misji zagranicznych na rynkach wschodzących, a także ocena – czy te doświadczenia różnią się od zdobywanych wcześniej podczas misji zagranicznych w krajach rozwiniętych. Przedstawiono też propozycje rozwiązań, z jakich mogą skorzystać przedsiębiorstwa napotykające te wyzwania.