Zakopiańskie dziedzictwo architektoniczne przełomu XIX i XX wieku jako potencjał rozwoju funkcji turystycznej

W artykule przeanalizowano problem wykorzystania zasobów dziedzictwa architektonicznego do rozwoju funkcji turystycznej na przykładzie Zakopanego. Analizując dawne i obecne funkcje wybranej grupy obiektów wpisanych do gminnej ewidencji zabytków, zbadano występowanie zależności pomiędzy lokalizacją i stanem zachowania obiektu a jego rolą w rozwoju funkcji turystycznej. Na podstawie wyników badań można stwierdzić, że Zakopane ciągle zwiększa (zwłaszcza w wymiarze ilościowym) swój potencjał turystyczny oraz wykorzystuje w tym celu zasób dziedzictwa architektonicznego. Presja rynku jednak skutecznie prowadzi do osłabienia tożsamości miejsca oraz utraty klimatu miejsca i jego oryginalności, zarówno w przypadku poszczególnych obiektów, jak i przestrzeni całego ośrodka.

The article analyses the problem of using architectural heritage resources for the development of tourism, taking the Polish city of Zakopane as an example. By analysing the past and present functions of the selected group of heritage objects included in the municipal register of monuments, the relationship between the location and state of preservation of the object with the occurrence of its role in tourism development is examined. Studies have shown that Zakopane continues to grow, at least in quantitative terms, its tourism potential and that it utilises its architectural heritage resources to that purpose. On the other hand, market pressure is weakening the city’s identity, atmosphere and originality, both in terms of individual objects, and its entirety as a resort.