Przedmiotowe logiki fikcji. Część III: Teoria przedmiotów abstrakcyjnych E.N. Zalty

Artykuł przedstawia teorię przedmiotów abstrakcyjnych E. N. Zalty. Omawiane jest zastosowanie tej logiki do analiz fikcji. Od strony formalnej system jest intensjonalnym rachunkiem relacji drugiego rzędu opartym na standardowej negacyjno-implikacyjnej aksjomatyce rachunku zdań. Zalta wprowadza rozróżnienie na egzemplifikowanie i enkodowanie własności. Przedmioty realne jedynie egzemplifikują własności, a przedmioty abstrakcyjne zarówno enkodują, jak i egzemplifikują własności. Takie rozróżnienie pozwala ująć dwupoziomową strukturę uposażenia przedmiotów fikcyjnych. Wskazuje się również pewne niepożądane konsekwencje teorii związane z tym, że przedmioty fikcyjne uznaje się za abstrakcyjne. Wadą systemu jest również jego słaba moc dedukcyjna – wnioski w zasadzie nie wykraczają poza aksjomatykę systemu.

This paper presents E. N. Zalta’s theory of abstract objects. It discusses the application of the theory of abstract objects to the analysis of fiction. From a formal point of view the system is an intensional second-order logic of relations based on the standard axiomatization of the propositional calculus. Zalta distinguishes exemplification and encoding of properties. Real objects exemplify properties, while abstract objects both encode and exemplify properties. This distinction makes it possible to apprehend the double structure of predication of fictional objects. It also points out some unwanted consequences of the theory, which are bound to the fact that fictional objects are conceived as abstract objects. Another defect of the system is its weak deductive power – the conclusions do not go beyond the system’s axiomatization.