Pasolini prossimo nostro? Od „włoskiej” akulturacji do „polskich” rewizji. Rec.: Pier Paolo Pasolini, Po ludobójstwie. Eseje o języku, polityce i kinie. Wybór i wstęp Mateusz Werner. Posłowie Serafino Murri. Przekład Anna Mętrak, Izabela Napiórkowska, Mateusz Salwa. Warszawa 2012. „Biblioteka Kwartalnika »Kronos«”

Recenzja poświęcona jest wydanemu po polsku zbiorowi esejów Piera Paola Pasoliniego. Autor omówienia kładzie szczególny nacisk na możliwość wykorzystania w badaniach nad polską literaturą i kulturą pojęcia „ludobójstwa”, przez które Pasolini rozumiał – dokonujące się w wyniku szeroko pojętej „hegemonii” elit – zaszczepianie warstwom plebejskim pogardy dla ich tożsamości.

The text is devoted to a collection of Pier Paolo Pasolini’s essays published in Polish. The reviewer especially stresses the possibility of employing into Polish literature and culture research the term “genocide” which Pasolini understood as implanting the plebeian classes contempt for their identity, taking place as a result of broadly understood “hegemony” of elites.