Po sześćdziesiątce. Autobiograficzna eseistyka feministek drugofalowych

Artykuł dotyczy eseistycznych tekstów pisanych przez przedstawicielki drugiej fali feminizmu po ukończeniu przez nie sześćdziesiątego roku życia. Tematem tych esejów jest kobieca starość, procesy psychosomatyczne, które jej towarzyszą, strata bliskich i stosunek do śmierci, ale również pozytywne aspekty podeszłego wieku. Analizowane są różne postawy kobiet wobec ostatniej fazy życiowego cyklu. Podejście autorek do tej trudnej problematyki zostaje w artykule określone jako fenomenologiczne, gdyż opiera się na jednoczesnym przeżywaniu egzystencjalnego doświadczenia starości oraz głębokim introspekcyjnym wglądzie w to doświadczenie.

The article focuses on essays written by female representatives of the second wave of feminism after they had turned 60. The theme covered in these essays is women entering old age, psychosomatic processes which accompany this period, the loss of loved ones and their attitude towards death, but also the more positive aspects of advanced age. The article covers the various attitudes women have towards the last period of the human life cycle. The approach these authors take with regards to this problematic topic is defined as being phenomenological, seeing as it is based on the simultaneous existential experience of growing old along with a deeply introspective insight into this experience.

PROSIMY O CYTOWANIE TEGO ARTYKUŁU JAKO: Ewa Kraskowska, „Po sześćdziesiątce. Autobiograficzna eseistyka feministek drugofalowych”, Autobiografia. Literatura. Kultura. Media 1 (2018), 10: 129–140. DOI 10.18276/au.2018.1.10-11