Nowe formy wiary i duchowości w kontekście publicznej obecności religii w życiu publicznym, postrzegane z perspektywy wybranych teoretyków cywilizacji

Wielcy filozofowie czy teoretycy cywilizacji uznawali (i uznają) doniosłą rolę doświadczenia sacrum w budowaniu podstaw więzi moralnych, duchowych, jak również politycznych. Mam na myśli np. Ostwalda Spenglera, Arnolda Toynbee, oraz Erica Voegelina. Wymienieni myśliciele nie przewidywali poważnego rozwoju i ważniejszej roli publicznej tych nowych form wiary i duchowości, o jakich donoszą w ostatnich dekadach socjolodzy religii. Jednakże formy te nie byłyby dla nich prawdopodobnie specjalnie zaskakujące, gdyż spoglądali oni raczej sceptycznie na po-oświeceniowy sekularyzm. W niniejszym artykule dokonuję przeglądu opinii wymienionych filozofów, religioznawców i badaczy nowych form duchowości, a także ich długofalowych prognoz (powiązanych z publiczną obecnością religii) dotyczących przyszłości Cywilizacji Zachodu.

Great philosophers and theorists of civilization recognized (and recognize) the magnitude of the experience of sacrum in building the foundations of moral, spiritual and political ties. I mean, for example, Ostwald Spengler, Arnold Toynbee and Eric Voegelin. These thinkers did not anticipate the serious development and public importance of new forms of faith and spirituality, as reported by religious sociologists in recent decades. However, these forms would probably not be surprising to them, for they were rather sceptical of post-Enlightenment secularism. In this article, I review the opinions of the mentioned philosophers, religion scholars and researchers of new forms of spirituality, as well as their long-term predictions (related to the public presence of religion) concerning the future of Western civilization.