Pozbawiony tytułu esej o podróży do domu, którego nie ma i może nigdy nie będzie, albo do domu, który kiedyś należał do kogoś zupełnie innego

Autor podejmuje problem imigracji z perspektywy opartej na założeniu, że człowiek zmieniający – z różnych powodów – miejsce zamieszkania odgrywa pewną rolę. Inną ma z kolei do wykonania „swój” spotykający się z „obcym”. Artykuł skupia się na utworach z pogranicza sztuk – są to zawsze dzieła łączące elementy kina i teatru, czy też – szerzej – sztuk performatywnych. Artyści wypowiadający się na temat różnego rodzaju „wędrówek ludów” używają takiej hybrydowej formy by skłonić widza do wejścia role obcego, lub tego, kto się z nim spotyka. Andrzej Pitrus pisze między innymi o pracach Ariane Mnouchkine, Romea Castellucciego i Pippo Delbono.

The author addresses the issue of immigration from a perspective based on the assumption that a person changing – for various reasons – the place of residence plays a certain role. In turn a “native” meeting a “stranger” has a different role to play. Pitrus focuses on works at the crossroads of different art forms – they are always works combining elements of cinema and theatre or – more broadly – performative arts. Artists talking about various kinds of "migration of peoples" use such a hybrid form to induce the viewer to enter the role of a stranger or the one who meets him. Andrzej Pitrus writes about the works of Ariane Mnouchkine, Romeo Castellucci and Pippo Delbono, among others.