Instytucjonalne utrwalanie bezdomności

Prezentowany artykuł jest sprawozdaniem z badań przeprowadzonych przeze mnie wśród bezdomnych przebywających w hostelu utworzonym w ramach jednego ze stowarzyszeń (lata 2007–2013). Usytuowanie tychże badań w orientacji interpretatywnej stwarza szansę poznania perspektywy Uczestników (w tym przypadku bezdomnych). W tekście zaprezentowano podejmowane przez bezdomnych próby odnajdywania się w świecie zinstytucjonalizowanym, organizowanym przez społeczeństwo wobec bezdomnego jako sposób na jego „zagospodarowanie”. Bezdomni wskazują szereg krytycznych uwag, w obliczu których szeroko rozumiana „instytucja” jawi się raczej jako ta „utrwalająca bezdomność”, aniżeli wspierająca w zmianie sytuacji. Uporządkowano refleksje bezdomnych – Uczestników badań w obrębie kategorii instytucjonalnej organizacji przetrwania w placówce, jaką jest schronisko dla bezdomnych.

The article is a reflection on the participatory research conducted by me among the homeless living in the streets of my city outside the system of institutional aid (2005–2008) and in the environment of homeless people staying in the hostel and joining an association there (from 2007 to 2013 with some breaks). The location of these studies within the interpretative orientation ensures an opportunity to get to know the perspective of the Participants (in this particular case – the homeless). In this article I present homeless people attempts to find themselves in an institutionalized world organized by the society towards the homeless as a way to “develop” it. Homeless people point to a number of critical remarks in the face of which the broadly understood “institution” appears rather as a “fixing homelessness” rather than a supportive one in changing the situation. I organize the reflections of the homeless – participants of my research within the institutional organization of surviving in the shelter for the homeless