Can weep lure? An analysis of a controversial Slavico-Germanic pair of cognates

The aim of this paper is to suggest an analysis of one controversial Slavico-Germanic group of cognates represented by Polish wabić and English weep. The analysis presents the diachronic perspective of both the semantic and the phonological development in two descend-ing lines: the Germanic, leading to modern English; and the Slavic, leading to modern Polish. Even though, according to the Oxford Eng-lish Dictionary, “outside Teutonic no certain cognates are known” (of E weep), the connection between the Germanic *wōpjan and the Slav-ic *vabiti is much closer than appears prima facie. The phonological difference between them can be explained in terms of regular sound changes. Moreover, the Gothic cognate wopjan has a remarkably simi-lar, if not the same, meaning as in Old Polish and in some of the mod-ern senses of wabić. Consequently, having analysed the relevant ma-terial in Old Church Slavonic, Gothic, Old Polish and Old English, it is argued that P wabić and E weep are cognate and an attempt is made at explaining which semantic and phonological changes are responsi-ble for their differentiation.

L’objectif du présent article est de proposer une analyse d’un groupe slavo-germanique des mots apparentés controversé, représenté par wabić polonais et weep anglais. L’analyse présente une approche diachronique envers le développement sémantique et phonologique des deux lignées : slave, menant au polonais contemporain, et germanique, menant à l’anglais contemporain. Bien que, selon Oxford English Dictionary « en dehors du groupe germanique [il n’y ait] pas de mots apparentés [de l’anglais weep] », la liaison entre *wōpjan proto-germanique et *vabiti proto-slave est plus étroite qu’il ne semble à première vue. Les différences entre les structures sonores peuvent être expliquées par les changements phonétiques réguliers. De plus, wopjan gotique a une signification très proche de wabić en vieux polonais. Suite à des études comprenant le vieux-slave liturgique, le vieux polonais, le gotique et l’ancien anglais, la thèse sur la parenté entre wabić polonais et weep anglais est confirmée. L’article propose aussi une explication des changements phonétiques et sémantiques qui ont influencé leur divergence.

Celem niniejszego artykułu jest zaproponowanie analizy dla jednej kontrowersyjnej słowiańsko-germańskiej grupy wyrazów pokrewnych, reprezentowanej przez pol. wabić i ang. weep. Analiza ta przedstawia diachroniczną perspektywę zarówno semantycznego, jak i fonologicz-nego rozwoju dwóch ścieżek: słowiańskiej, wiodącej do współczesnej polszczyzny, oraz germańskiej, prowadzącej do współczesnej angielsz-czyzny. Mimo że według słownika Oxford English Dictionary, “poza gru-pą germańską, nie są znane żadne pewne wyrazy pokrewne (dla ang. weep)”, związek między pgerm. *wōpjan i psł. *vabiti jest bliższy niż to się z początku wydaje. Różnice w strukturze dźwiękowej można wyja-śnić w kategoriach regularnych zmian dźwiękowych. W dodatku goc. wopjan ma zaskakująco zbliżone znaczenie do stpol. wabić. W rezulta-cie badań uwzględniających materiał staro-cerkiewno-słowiański, staropolski, gocki oraz staroangielski, poparta zostaje teza o pokre-wieństwie pol. wabić i ang. weep oraz podjęta zostaje próba wyjaśnie-nia zmian fonetycznych oraz semantycznych, które wpłynęły na ich zróżnicowanie.