Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Życie po śmierci. O psychologii marzeń sennych w prozie Władimira Odojewskiego

Tytuł:
Życie po śmierci. O psychologii marzeń sennych w prozie Władimira Odojewskiego
Autorzy:
Sylwia Kamińska-Maciąg
Tematy:
Vladimir Odoyevsky
fantasy
psychoanalysis
death
archetype
Одоевский
фантастика
психоанализ
смерть
архетип
Język:
polski
Dostawca treści:
CEJSH
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Life after death: About the psychology of dreamsin the works of Vladimir Odoyevsky The way to abetter understanding of what happens to ahuman soul after death, Carl Gustav Jung saw in dreams, in which the death played aspecial role. The characteristic Jungian combi­nation of dreams and death inspired the author of the article to look at the romantic synthesis of the same interpretations in nineteenth-century Russian literature from the perspective of depth psychology. The selection of short, fantastic prose by Odoyevsky for this type of research, more precisely: The tale of a dead body belonging to no one knows whom — story from the writer’s col­lection Gaudy tales, Taunting dead man — one of the parts of the notorious cycle of the writer — The Russian nights and The living corpse, proved to be the right move on the path to creative exegesis, primarily due to the genre classification and world system presented in the mentioned writer’s stories. Such reinterpretation allowed the perception of yet another, psychological, side of the conventional motifs in Russian literature. The thanatological motifs are primarily attributed to the function of triggering the horror in areader — the fear of characters from the afterlife. On the example of Odoyevsky’s protagonists dreams, several designates were revealed, indicating not only acertain imagination of life after death but also the need for mental development of the nineteenth-century Russian literature character.

Жизнь после смерти. О психологии сновидений в произведениях Владимира Одоевского Путь к лучшему осмыслению идей о том, что происходит с человеческой душой после смерти, основоположник аналитической психологии Карл Густав Юнг видел всновидени­ях, особенно в тех, в которых смерть играла главную роль. Содержащеесяв размышлениях психолога характерное соединение сновидений и смерти вдохновило автора этой статьи исследовать, с точки зрения глубинной психологии, романтический синтез тех же самых качеств в русской литературе XIX века. Малая фантастическая проза Владимира Федо­ровича Одоевского, в частности произведения: Сказка о мертвом теле, неизвестно кому принадлежащем — рассказ, помещенный в сборнике писателя Пестрые сказки; Насмешка мертвеца — одна из частей известной серии Русские ночи, а также Живой мертвец, для такого рода исследований оказались хорошим материалом особенно ввиду их жанровой классификации и особенностей фиктивного мира в упомянутых выше произведениях. Та­кой обзор позволил увидеть другую, психологическую сторону конвенционных мотивов в русской литературе, поскольку танатологическим мотивом приписываются прежде все­го функции, связанные с вызовом страха у читателя. На примере снов героев Одоевского обнаружено несколько референтов, указывающих не только определенное воображение жизни после смерти, но также нa потребность „психического развития” героев в русской литературе XIX века.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies