Psychodramatic Dimension of David Lynch’s Small-Town Community Structure

Autorka przedstawia koncepcję psychodramy codzienności jako autoryzowaną wersję psychologicznego terminu psychodramy zaadoptowanej na potrzeby kina przez Davida Lyncha. Sama psychodrama jest procedurą medyczną zapoczątkowaną przez doktora J. L. Moreno jako technika psychologiczna pomagająca w leczeniu szeroko rozumianych schorzeń psychicznych pacjentów, polegająca na grupowym odgrywaniu konkretnych sytuacji z przeszłości pacjenta, która w rezultacie pozwala mu na zrozumienie własnych emocji i, docelowo, zdefiniowanie swojej tożsamości. W artykule nawiązano do niekonwencjonalnych zabiegów reżyserskich Davida Lyncha, oscylujących wokół rekonstrukcji poczucia rzeczywistości u publiczności oraz nakierowaniu jej, poprzez techniki pochodne psychodramie, na percepcję świata otaczającego samego reżysera. Wizja rzeczywistości Lyncha, oparta na hermetycznej koegzystencji małych wspólnot ludzkich, pokazuje adaptację psychodramy jako środka wyrazu w filmie. Artykuł skupia się na analizie paraleli powstałej pomiędzy strukturą małych wspólnot jako reprezentanta otaczającej nas rzeczywistości a modelem odgrywania roli definiującym koncepcję psychodramy jako techniki sterowanej wiwisekcji ludzkiego umysłu zgłębianych przez Lyncha w filmie. Motywem przewodnim artykułu jest więc problem definicji ludzkiej tożsamości opartej na użyciu przez reżysera autoryzowanej wersji technik psychodramy.