„Propagandowe znaczenie barszczu”. Jedzenie i polska tożsamość kulturowa w okresie międzywojennym

Artykuł przedstawia rekonstrukcję i interpretację sposobów wykorzystania lokali gastronomicznych oraz stoisk przedstawicieli przemysłu spożywczego w działach polskich na trzech wystawach międzynarodowych zorganizowanych w okresie międzywojennym (w Paryżu w 1925 i 1937 r. oraz w Nowym Jorku w 1939 r.). Podstawowym celem strony polskiej było skonstruowanie reprezentacji tożsamości kulturowej narodu, którego odrębność i prawo do samostanowienia stanowiły główną legitymizację istnienia II Rzeczpospolitej. Dlatego autorka zastanawia się, czy jedzenie można traktować jako pełnoprawny element tej reprezentacji oraz jakie wyobrażenia polskości konstruowano przy jego pomocy. Wskazuje, że w 1925 r. potencjał jedzenia nie został wykorzystany, natomiast w latach 1937 i 1939 było ono coraz skuteczniej włączane do reprezentacji polskiej tożsamości kulturowej. Zgodnie z zasadami gastrodyplomacji największy sukces odniósł kompleks gastronomiczny, w którym zaaranżowano sytuację staropolskiej biesiady.

In this article the author reviews and interprets the use of restaurants and food-industry stands in the Polish sections of three international exhibi-tions organised in the interwar period (in Paris in 1925 and 1937, and in New York in 1939). The primary goal of the Polish exhibiters was to pre-sent the cultural identity of the nation, whose distinctiveness and right to self-determination was the main legitimation for the existence of the Se-cond Polish Republic. The author considers whether food can be viewed as a full-fledged element of this representation and what images of Polishness were constructed with its help. She points out that in 1925 the potential of food was not used, while in 1937 and 1939 it was more and more effectively included in the representation of Polish cultural identity. In accord with the principles of gastro-diplomacy, the most successful exhibit was one in which a traditional Polish feast was arranged.