Jesus’ trial before Herod Antipas

Opowiadanie o procesie Jezusa przed trybunałem Heroda Antypasa, zamieszczone w Ewangelii Łukaszowej 23,6-12, ma jedną główną funkcję, mianowicie ukazanie niewinności Jezusa. Wśród egzegetów spotyka się opinie, iż opowiadanie jest kompozycyjną fikcją, nieopartą na faktach, gdyż narracja ta nie wnosi niczego istotnego do Łukaszowego opisu męki i śmierci Jezusa, powtarzając jedynie występujące wcześniej motywy. Okazuje się jednak, iż opowiadanie, kładąc nacisk na znany już fakt niewinności Jezusa, posiada nowe elementy oraz odgrywa istotną rolę w ogólnym teologicznym przesłaniu Łukaszowego opisu męki Jezusa. Można zatem mówić o czterech funkcjach opowiadania, a właściwie funkcjach prezentacji niewinnego i milczącego Jezusa: historycznej (Jezus był niewinny, mimo że został postawiony przed sądem), chrystologicznej (milczenie Jezusa nawiązuje do proroctwa Iz 53,7 i wskazuje na jego tożsamość Cierpiącego Sługi Pańskiego; sąd nad Jezusem prowadzi do pojednania pomiędzy wrogami, Herodem i Piłatem, ukazując zbawienne skutki męki i śmierci Jezusa, co także wskazuje na Jego prawdziwą tożsamość, jako Zbawiciela i Dawcy Pokoju), pedagogicznej, czy inaczej parenetyczno-kerygmatycznej (prześladowany Jezus ukazany jest jako model do naśladowania dla prześladowanych chrześcijan) oraz apologetycznej (niewinność Jezusa potwierdzona jest przez dwa niezależne trybunały: żydowski i rzymski, co ma znaczenie w kontekście prześladowań pierwszych chrześcijan ze strony środowisk żydowskich i Cesarstwa).