Z dziejów arbitrażu. Mikaël Schinazi, The Three Ages of International Commercial Arbitration. Cambridge Studies in International and Comparative Law, Cambridge University Press, 2021, ss. 400

The history of international commercial arbitration has not been of particular interest to researchers hitherto. This research gap is largely filled by Mikaël Schinazi's monograph entitled “The Three Ages of International Commercial Arbitration”, which was published in the Cambridge Studies in International and Comparative Law series by Cambridge University Press in 2021. The article periodizes the history of international commercial arbitration and distinguishes three eras: “the Age of Aspiration”, which was characterized by the particularism of arbitration law and the emergence of the first permanent arbitration tribunals; “the Age of Institutionalization”, which saw the emergence of international sources of arbitration law; and “the Age of Autonomy”, in which the specialization of arbitration as a method of dispute resolution took place. The paper employs scientific literature and historical sources, such as the judicial decisions of the courts of arbitration. The International Chamber of Commerce Court of Arbitration in Paris, one of the oldest and largest arbitration tribunals in the world, is a special place for M. Schinazi. The author's work is interdisciplinary, as it touches on economic and social history in addition to the legal (historical and legal) issues, which makes it an important reading material in the field of history and dogmatics of arbitration law.

Historia międzynarodowego arbitrażu handlowego nie wzbudziła dotychczas szczególnego zainteresowania badaczy. Tę lukę badawczą w dużej mierze wypełnia monografia Mikaëla Schinaziego The Three Ages of International Commercial Arbitration, opublikowana w serii Cambridge Studies in International and Comparative Law przez Cambridge University Press w 2021 r. Autor dokonał periodyzacji historii międzynarodowego arbitrażu handlowego, wyróżniając trzy epoki: „aspiracji”, która charakteryzowała się partykularyzmem prawa arbitrażowego i powstaniem pierwszych stałych trybunałów arbitrażowych; „instytucjonalizacji”, w której pojawiły się międzynarodowe źródła prawa arbitrażowego, „autonomii”, w której nastąpiła specjalizacja arbitrażu jako metody rozstrzygania sporów. Autor wykorzystał literaturę naukową i źródła historyczne, takie jak orzecznictwo sądów arbitrażowych. Szczególne miejsce dla M. Schinaziego stanowi Sąd Arbitrażowy Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu, jeden z najstarszych i największych trybunałów arbitrażowych na świecie. Twórczość autora ma charakter interdyscyplinarny, gdyż oprócz zagadnień prawnych (historyczno-prawnych) dotyka także historii gospodarczej i społecznej, co sprawia, że jest to ważna lektura z zakresu historii i dogmatyki prawa arbitrażowego.