Rimbaudysta Julian T., Tuwim od łobuzów, Tuwim dla dzieci

Julian Tuwim (1894-1953) was a studier of Rimbaud in numerous ways: he read Jean Arthur Rimbaud (1854-1891) and translated his poems. He knew his poetry by heart and recited it. He worshiped the French poet and he visited his grave in Charleville and left him a bunch of red roses. He considered Rimbaud the greatest poet of all. Tuwim, probably, in the most interesting fashion assimilated and smuggled Rimbaud into his own poetry, at all its levels. Tuwim and Rimbaud are connected by what might be called the childishness of the poetic imagination. Both of them are literary rogues who are characterised by their creative disinvolture.Both of them advocate anarchy at a high artistic level.

Julian Tuwim (1894-1953) był rimbaudystą na różne sposoby: czytał Jeana Arthura Rimbauda (1854-1891) i tłumaczył jego wiersze; znał je na pamięć i recytował; wielbił francuskiego poetę – odwiedził jego grób w Charleville z pękiem czerwonych róż, uważał go za największego poetę świata. Najciekawiej, być może, przyswajał i przemycał Rimbauda we własnej twórczości, na wszystkich jej poziomach. Tuwima i Rimbauda łączy to, co można by nazwać dziecięcością wyobraźni (poetyckiej), obydwaj są łobuzami literatury, twórcza dezynwoltura spokrewnia ich w wielu miejscach. Obydwaj anarchizują na wysokim poziomie artystycznym.