Ekoliteratura w kontekście animal studies i zwrotu etycznego

The article is an attempt to read various types of journalism that deal with human-animal relations (“Wolves” by Adam Wajrak and “Un chien mort après lui” by Jean Rolin). Each of these texts covers a different category in which we classify animals (wild, companion), but the authors deconstruct these categories. Thanks to this, the interpretation of the aforementioned books has also contributed to the development of such issues as “wildness,” empathy in human-animal relations, cultural conditions of treating certain animal species, species chauvinism, etc. These considerations were obviously included in the spirit of posthumanism, but most of all the ethical turn. The introduction includes, in turn, reflections on the particular genre, which is nature writing, and its evolution in the context of changes that took place in humanistic thought (e.g. negating the division into nature and culture).

Artykuł stanowi próbę odczytania różnego typu reportaży, które traktują o relacjach ludzko-zwierzęcych (Wilki Adama Wajraka oraz I ktoś rzucił za nim zdechłego psa Jeana Rolina). Każdy z tych tekstów dotyczy innej kategorii, w jakiej klasyfikujemy zwierzęta (dzikie, towarzyszące), lecz autorzy poddają te kategorie dekonstrukcji. Dzięki temu interpretacja wspomnianych reportaży stała się też przyczynkiem do rozważenia takich kwestii, jak „dzikość”, empatia w relacjach ludzko-zwierzęcych, kulturowe uwarunkowania traktowania określonych gatunków zwierząt, szowinizm gatunkowy itd. Rozważania te zostały ujęte, co oczywiste, w duchu refleksji posthumanistycznej, ale przede wszystkim – zwrotu etycznego. Wstępem do całości stały się z kolei refleksje nad odmianą gatunkową, jaką jest reportaż przyrodniczy, i jej ewolucją w kontekście zmian, które dokonały się w myśli humanistycznej (np. zanegowanie podziału na naturę i kulturę).