Pejzaże umierania i żałoby w polskiej literaturze ostatnich dekad

This article concerns the representations of loss and mourning in the recent Polish literature  from the perspective of spacial turn. The author analyzes three literary works: Zapiski z nocnych dyżurów [Notes from night duty] by Jacek Baczak, Ostatnie historie [Recent stories] by Olga Tokarczuk and Sorge by Aleksandra Zielińska. The article seeks to demonstrate how such categories as affective heterotopia, emotive topography, affective geography and performativity of place can be useful to study the literary landscapes of dying, mourning and loss. The remarks aim to emphasize spatial, not only temporal, aspect of the experience of death. 

Artykuł podejmuje zagadnienie narratywizacji utraty i żałoby w literaturze polskiej ostatnich dekad, w perspektywie zwrotu przestrzennego. Analizując Zapiski z nocnych dyżurów Jacka Baczka, Ostatnie historie Olgi Tokarczuk oraz Sorge Aleksandry Zielińskiej, autorka rozważa przydatność takich kategorii jak heterotopia afektywna, topografia emotywna i geografia afektualna oraz performatywność miejsca do nakreślenia swoistego literackiego pejzażu żałoby i umierania. Zawarte w artykule rozważania mają na celu zwrócenie uwagi na przestrzenny, a nie tylko czasowy wymiar doświadczeń związanych ze śmiercią.