New York City’s response to COVID-19 in the context of the smart city concept

Cel: Niniejsze badanie ma na celu krytyczną analizę zgodności strategii i działań podjętych przez Nowy Jork w odpowiedzi na pandemię COVID-19 z fundamentalnymi zasadami koncepcji smart city. Rozszerzając zakres wcześniejszych badań, które koncentrowały się na początkowej, doraźnej reakcji miejskiej, niniejsza praca obejmuje całokształt działań podejmowanych w trakcie pandemii, ze szczególnym uwzględnieniem strategicznych zmian oraz długofalowych mechanizmów adaptacyjnych w zarządzaniu kryzysowym i budowaniu odporności miejskiej. Metodyka: Badanie opiera się na metodzie studium przypadku i obejmuje analizę dokumentów strategicznych, danych statystycznych oraz źródeł wtórnych w celu oceny ewolucji podejścia Nowego Jorku – od natychmiastowej reakcji kryzysowej do systematycznych działań na rzecz odbudowy. Ocena została przeprowadzona w oparciu o jakościową analizę strategii zarządzania, polityk na rzecz równości społecznej oraz inicjatyw związanych ze zrównoważonym rozwojem. Wyniki: Wyniki badania wskazują, że pomimo istotnego postępu w zakresie odbudowy rynku pracy i rewitalizacji gospodarczej, pandemia COVID-19 ujawniła strukturalne nierówności w dostępie do technologii, sprawiedliwości środowiskowej oraz równości społecznej. Miasto wdrożyło inicjatywy zgodne z koncepcją smart city, obejmujące cyfrową transformację oraz programy zrównoważonego rozwoju. Niemniej jednak, ograniczenia w zakresie efektywnego zarządzania, niski poziom zaufania społecznego oraz nierównomierna dystrybucja zasobów stanowiły istotne bariery dla osiągnięcia pełnej odporności miejskiej. Proces odbudowy cechowała znaczna asymetria, co unaoczniło deficyty w długoterminowym zarządzaniu kryzysowym oraz podkreśliło konieczność wdrożenia bardziej inkluzywnych i adaptacyjnych strategii w zakresie budowania odporności miejskiej. Implikacje i rekomendacje: Badanie akcentuje konieczność wdrożenia bardziej zintegrowanego i inkluzywnego modelu zarządzania kryzysowego w kontekście miejskim. Podkreśla również kluczową rolę eliminacji nierówności strukturalnych oraz zapewnienia powszechnego i sprawiedliwego dostępu do technologii oraz zasobów, jako niezbędnych elementów pełnej realizacji idei smart city. Oryginalność/wartość: Niniejsza analiza wnosi wkład w dyskurs naukowy dotyczący odporności smart city, oferując długoterminową perspektywę na odpowiedź Nowego Jorku na pandemię COVID-19. Badanie dostarcza istotnych wniosków dotyczących złożoności zarządzania miejskiego w warunkach kryzysowych oraz znaczenia strategii smart city w kształtowaniu zrównoważonej i odpornej przyszłości miast.

Aim: This study aims to critically assess how New York City’s response to the COVID-19 pandemic aligns with the principles of the smart city concept. Expanding upon an earlier study focused on the initial, ad hoc urban responses, this research examines the entire duration of the pandemic, highlighting strategic shifts and long-term adaptations in crisis management and urban resilience. Methodology: The study employs a case study approach, analysing policy documents, statistical data, and secondary sources to assess New York City’s transition from immediate crisis response to structured recovery efforts. A qualitative assessment of governance strategies, social equity measures, and sustainability policies forms the basis of the evaluation. Results: The study reveals that while New York City made strides in job recovery and economic revitalization, its response to the COVID-19 pandemic exposed persistent disparities in digital access, environmental justice, and social equity. The city implemented smart city-aligned initiatives, such as digital transformation efforts and sustainability programs, but challenges in governance, public trust, and equitable resource distribution hindered comprehensive resilience. The uneven recovery process highlighted gaps in long-term crisis management, emphasizing the need for a more inclusive and adaptive approach to urban resilience. Implications and recommendations: The study underscores the necessity for a more integrated and inclusive approach to urban crisis management. It highlights the importance of addressing systemic inequalities and ensuring equitable access to technology and resources to fully realize the smart city vision. Originality/value: This research contributes to the discourse on smart city resilience by offering a longitudinal perspective on New York City’s pandemic response. It provides valuable insights into the complexities of urban governance in times of crisis and the role of smart city strategies in fostering sustainable recovery.