W poszukiwaniu strategicznej autonomii. Rozwój relacji turecko-chińskich

The article aims to analyse the evolving TurkishSino partnership against the backdrop of growing tensions between Turkey and its traditional Western allies. Turkey seeks to diversify its international engagement due to the changing dynamics in the global system, including the relative decline of the West and the domestic dynamics in Turkey, marked by an increasing trend towards de-democratization. As a consequence, Turkey is actively searching for new international partners. To achieve its geopolitical ambitions and pursue a more independent foreign policy, Turkey is looking to strengthen its ties with non-Western countries, including China, with a primary focus on economic collaboration. The article raises the important question of whether closer ties with China are a viable alternative to long-standing structural links with the West. While this relationship showcases the unique foreign policy characteristics of countries with hybrid international identities, its potential as a substitute to ties with the West is questionable.

Celem artykułu jest analiza rozwoju relacji turecko-chińskich w kontekście narastających napięć w stosunkach Turcji z jej tradycyjnymi, zachodnimi sojusznikami i podejmowanymi przez to państwo próbami dywersyfikowania kierunków zaangażowania międzynarodowego. Wobec przewartościowań zachodzących w systemie międzynarodowym, w tym relatywnego słabnięcia Zachodu oraz ewolucji polityki wewnętrznej „nowej” Turcji – nasilających się tendencji dedemokratyzacyjnych – państwo to poszukuje nowych partnerów na arenie międzynarodowej. Pogłębianie relacji z państwami niezachodnimi, w tym z Chinami, ma umożliwić Turcji realizację jej geopolitycznych ambicji – prowadzenie bardziej niezależnej, autonomicznej polityki zagranicznej. Otwarte pozostaje jednak pytanie, na ile bliższe stosunki z Państwem Środka, w dużej mierze sprowadzające się do koniunkturalnej współpracy gospodarczej, mogą stanowić realną alternatywę dla strukturalnych więzów z Zachodem. Niewątpliwie ukazują one jednak specyfikę zaangażowania międzynarodowego państw o hybrydowej tożsamości międzynarodowej.