Prawo komunikowania jako konstytucyjna reguła obowiązująca w cyberprzestrzeni

W dobie intensywnego postępu cywilizacyjnego, w dziedzinie mediów cyfrowych, cele interesu publicznego w ujęciu narodowym, ustalane na poziomie krajowym, wciąż determinują uwarunkowania regulacyjne a instrumenty podkreślające różnorodność kulturową są uzasadnieniem ograniczeń praw podstawowych, o których mowa w konstytucjach państw demokratycznych. To krajowy ustawodawca ustala, jakie interesy uwzględnia się i w jakich granicach prawa jednostki mogą być ograniczone, a także jakie środki w egzekwowaniu tych ograniczeń może zastosować władza publiczna. Ten artykuł wskazuje na obecnie historyczne znaczenie wolności słowa, zwłaszcza jej elementu – prawa do komunikowania, w warunkach upadku jurysdykcji państwowej, co wynika z nowych technologii przekazu i rozwoju cyberprzestrzeni

In an era of intense progress of civilisation, in the field of digital media, national public interest objectives, set at the national level, still determine regulatory considerations and instruments emphasising cultural diversity are the justification for the limitations on fundamental rights referred to in the constitutions of democratic states. It is the national legislator who determines what interests are taken into account and within what limits individual rights may be restricted, as well as what measures in enforcing these restrictions the public authority may use. This article points to the now historic importance of freedom of expression, especially its element, the right to communicate, under conditions of declining state jurisdiction, as a result of new communication technologies and the development of cyberspace.