Możliwość powierzenia obywatelom samodzielnego sprawowania wymiaru sprawiedliwości, uwagi na tle artykułu 182 Konstytucji

Treść art. 182 Konstytucji nie jest jednolicie interpretowany. Taki stan rzeczy powoduje, że na jego podstawie część doktryny buduje możliwość samodzielnego sprawowania wymiaru sprawiedliwości przez podmioty inne aniżeli sędziowie zawodowi, część zaś twierdzi zupełnie przeciwnie. W tekście zawarta została analiza art. 182 Konstytucji, której celem było udzielenie odpowiedzi na pytanie o dopuszczalne formy udziału obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. Konstrukcja art. 182 powoduje, że należy uznać go za regulację niepełną, która daje pole do kreowania projektów, jak ten dotyczący sędziów pokoju. Jego kształt wprowadza niepewność co do wymiaru, jaki ten udział może przybrać. Przeprowadzona analiza pozwala jednak na stwierdzenie, że możemy mówić jedynie o udziale, nie zaś o samodzielności orzekania przez podmioty inne aniżeli sędziowie zawodowi.

The wording of Art. 182 of the Constitution is not uniformly interpreted. Such a state of affairs means that on its basis some doctrine builds the possibility of independent exercise of the judiciary by entities other than professional judges, while others claim the opposite. The text contains an analysis of Art. 182 of the Constitution, the purpose of which was to answer the question about the permissible forms of participation of citizens in the exercise of justice. The construction of Art. 182 means that it should be considered an incomplete regulation that gives room for the creation of projects, such as the one concerning magistrates. Its shape introduces uncertainty as to the dimension that this participation may take. However, the analysis allows us to conclude that we can only talk about the participation, and not about the independence of adjudication by entities other than professional judges.