Socio-political, Economic and Image-related Aspects of Representational Sports Investments in the Second Republic of Poland with Particular Emphasis on Warsaw

After Poland regained its independence, Polish sports achieved beneficial conditions for development. It resulted in the creation of the first community and government sports management solutions. The opportunity of the State’s financial support helped to overcome one of the significant obstacles to the development of sports at that time – the lack of an adequate number of sports facilities. This process was incredibly intensive during the years 1926–1929 due to the economic and political circumstances. Several representative facilities of international importance were erected during the interwar period. The main or the only investor in this type of projects was the State, which was aware of the beneficial consequences of sports for promoting its image on the international forum. Local and regional investors in sports facilities often included the self-government or community organisations and sports clubs. Even then, they usually completed their projects with the support of state funds. It was the State – independently or as a principal partner in the public-private partnerships - that was the main sponsor of sports in the Second Republic of Poland, especially in terms of the symbolic facilities of international significance.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powstały nowe możliwości finansowania polskiego ruchu sportowego. Zaowocowało to stworzeniem pierwszych społecznych, samorządowych i państwowych rozwiązań w zakresie finansowania sportu. Możliwości wspierania ruchu sportowego środkami samorządowymi i państwowymi pozwoliły w znacznej mierze pokonać istotną przeszkodę dla rozwoju sportu w II Rzeczypospolitej, jaką był brak odpowiedniej liczby obiektów sportowych. Proces ten był szczególnie intensywny w latach 1926–1929 ze względu na klimat gospodarczy i polityczny. W okresie międzywojennym powstało kilka reprezentacyjnych obiektów o randze międzynarodowej. Głównym lub jedynym inwestorem w tego typu przedsięwzięciach było państwo, które dostrzegło korzystne konsekwencje rozwoju sportu wyczynowego i organizowania międzynarodowych imprez sportowych dla promowania wizerunku kraju na forum międzynarodowym. W przypadku obiektów sportowych o znaczeniu lokalnym i regionalnym inwestorami często były organizacje samorządowe lub społeczne oraz kluby sportowe. Po 1926 roku na ogół realizowały one projekty, zabiegając o wsparcie środkami państwowymi. Inwestowanie w tego typu infrastrukturę pozwalało poprawić kondycję fizyczną i stan przysposobienia wojskowego społeczeństwa. Duże, reprezentacyjne stadiony i urządzenia sportowe powstawały niemal wyłącznie ze środków publicznych, ewentualnie w formie partnerstwa publiczno-prywatnego. Można postawić tezę, iż Państwo było głównym sponsorem rozwoju sportu polskiego w okresie międzywojennym, szczególnie w zakresie tworzenia monumentalnej infrastruktury sportowej o znaczeniu międzynarodowym.