Hitchhiking: history, digitalisation and the future after the COVID-19 pandemic

Autostop ma długą historię jako forma turystyki alternatywnej. Doświadcza w ostatnich latach poważnych przemian w wyniku ogólnej cyfryzacji podróży i kultury. Podobnie jak inne formy mobilności, na podróże autostopem wpłynęła pandemia COVID-19 i niefarmaceutyczne regulacje mające na celu powstrzymanie rozprzestrzeniania się wirusa. W artykule w pierwszej kolejności zdefiniowano autostop jako zjawisko społeczne oraz przedstawiono jego historię z perspektywy globalnej i polskiej. Następnie omówiono obecny stan i możliwości rozwoju kultury autostopu. Dokonano w tym celu, po pierwsze, przeglądu prezentacji autostopu we współczesnej kulturze popularnej, zwłaszcza w kulturze internetowej, a po drugie, pogłębionych wywiadów z pięcioma młodymi, ale doświadczonymi autostopowiczami. Wywiady przeprowadzono w czasie obowiązywania restrykcji związanych z pandemią. Wywiady skupiają się na trzech głównych tematach: współczesnych wyzwaniach autostopu, wykorzystaniu ITC (technologii informacyjnych i komunikacyjnych) oraz podróżowaniu autostopem w czasie pandemii. Wyniki wskazują na ewolucję autostopu jako zjawiska społecznego, w którym dziedzictwo kulturowe alternatywnych stylów życia przeplata się z rosnącą rolą Internetu i komunikacji mobilnej. W podsumowaniu postulujemy dalsze badania, w tym zastosowanie nowych podejść metodologicznych i stawianie pytań badawczych dotyczących m.in. utowarowienia turystyki, znaczenia reputacji w Internecie oraz interakcji między autostopowiczami, mieszkańcami i kierowcami.

Hitchhiking has a long history as a form of alternative tourism and has experienced significant transformations in recent years due to the overall digitalisation of travel and culture. Similarly to other forms of mobilities, it was disrupted by the COVID-19 pandemic and non-pharmaceutical interventions aiming to stop the disease. The paper first defines hitchhiking as a social phenomenon and outlines its history from global and Polish perspectives. Then, it discusses the current developments and possible futures of hitchhiking culture. It is based first on the outline of the location of hitchhiking in contemporary popular culture, particularly Internet culture, and second on in-depth interviews with five young yet experienced lifestyle hitchhikers, performed during strict pandemic restrictions. The interviews focus on three major topics: modern challenges in hitchhiking, ITC (information and communication technologies) use, and hitchhiking during the pandemic. The results indicate the evolution of hitchhiking as a social phenomenon, where the cultural heritage of alternative lifestyles intertwines with the increasing role of the Internet and mobile communication. In conclusion, we postulate further studies, including applying new methodological approaches and asking research questions regarding, e.g. the commodification of tourism, the importance of web reputation, and interactions between hitchhikers, residents and drivers.