Sens artykułu 306 Kodeksu postępowania karnego w świetle interpretacji pojawiającej się w praktyce sądowej

The article is the author’s reflection on the meaning and understanding of, and thus the practical application of certain provisions of the art. 306 Polish Code of Criminal Procedure. The point is to make a complaint against the decision to initiate the investigation. In practice, the operation of the courts there is a tendency to recognize that the holder who has submitted a complaint in the case, when it was considered favorably and the prosecutor’s office took up the case, but ultimately concluded that there are no grounds for prosecution to the court, as a result, discontinued the proceedings, no longer have the right to appeal against a decision of such redemption. This would be the effect of early exercise of the right to bring a complaint. The author shows that this reasoning is wrong.

Artykuł stanowi refleksję autora na temat sensu i sposobu rozumienia, a tym samym praktycznego stosowania niektórych zapisów zawartych w art. 306 polskiego Kodeksu postępowania karnego. Chodzi o możliwość złożenia zażalenia na postanowienie w przedmiocie wszczęcia śledztwa (i odpowiednio dochodzenia). W praktyce działania sądów pojawia się tendencja do uznawania, że uprawnionemu, który złożył takie zażalenie, w przypadku, gdy zostało ono rozpatrzone pozytywnie i prokuratura zajęła się sprawą, jednak ostatecznie uznała, że brak jest podstaw do wniesienia aktu oskarżenia do sądu, w rezultacie czego umorzyła postępowanie, nie przysługuje już prawo do zaskarżenia postanowienia o takim umorzeniu. Miałoby to stanowić efekt wcześniejszego skorzystania z prawa do wniesienia zażalenia. Autor wykazuje, że jest to rozumowanie błędne.