Kolumna na Placu Vendôme a przemijająca postać świata starożytnego Rzymu w pismach Cypriana Norwida

The article presents the image of a triumphal column in Norwid’s Vendôme, Odpowiedź do Włoch (Fraszka), and Szczęsna. Inspiration to ask a question about the role and symbolic power came from Hegel’s Aesthetics and this fragment of Epemenides: “The many columns … many stray columns sought an edifice…” In Norwid’s thought, eternal glory is not for the one who stood atop a triumphal column-such a monument can easily turn into dust, which is shown by the fate of other monuments, such as those of ancient commanders and Napoleon-but the one who comes close to the „Pre-Eternal” upon physical death. The “power” is a value that is irrevocably tied to the triumphal column but has to rise to another dimension, other than physical power. The article recalls the notion of Paris as a “new Rome,” revived in the 19th century.

Artykuł przedstawia motyw kolumny triumfalnej w utworach Norwida: Vendôme, Odpowiedź do Włoch… (Fraszka), Szczesna. Inspiracji do zadania pytania o funkcje kolumny i jej symboliczną siłę nośną dostarczyła Estetyka Georga Wilhelma Friedricha Hegla, a także fragment Epimenidesa: „Kolumn wiele, […] Zbłąkanych kolumn wiele, gmachu gdzieś szukało – ”. W myśli Norwida wieczną chwałę zyskuje nie ten, kto stanął na szczycie kolumny triumfalnej – bo taki posąg łatwo może obrócić się w pył, o czym przekonują dzieje pomników m.in. starożytnych wodzów i Napoleona, lecz ten, kto zbliżył się do „Przedwiecznego” fizyczną śmiercią. „Moc” jest tą wartością, która nieodwołalnie jest związana z kolumną triumfalną, lecz musi wznieść się do innego wymiaru niż tylko siła fizyczna. W artykule przypomniano także koncepcję Paryża jako „nowego Rzymu”, ożywioną w XIX wieku.