Dwa modele relacji: męskość – ojcostwo. Perspektywa pedagogii personalistycznej

The relation masculinity – paternity is considered according to the John Paul II’ theology of the body. The first problem in that question is relation: nature (quiddity) – person. The author claims that „person has nature” (R. Spaemann) and always it is a male/female nature.  Body nad sex, the impotrant elements of human being ought to be an expression of the person (John Paul II). Relation  masculinity – paternity can be considered in two models. The first one is natural – masculinity is a foundation of paternity; it can be described by such concepts as force, firmness, bravery, risk. The second one is spiritual – paternity is foundation, the important category is „spiritual birth”. It can be described by the terms: power, authority, responsibility, care. Both categories are important in upbringing: masculinity points to realistic, concrete elements in action, paternity – unveils social, cultural and personal aspects of the attitude.

W niniejszym artykule relację męskość – ojcostwo rozważa się według Teologii ciała Jana Pawła II. W związku z tym centralnym problemem jest związek zachodzący między naturą a osobą. Autor uważa, że „osoba ma naturę” (Robert Spaemann) i zawsze jest to natura męska lub kobieca. Ciało i płeć są ważnymi elementami ludzkiego bytu i powinny wyrażać osobę (Jan Paweł II). Relację męskość – ojcostwo można rozważać zgodne z dwoma modelami. Według pierwszego – naturalnego – męskość jest fundamentem ojcostwa; może być opisana przez takie pojęcia jak: siła, stanowczość, odwaga, ryzyko. Drugi model jest duchowy – fundamentem jest ojcostwo, ważną kategorią jest duchowe zrodzenie; można je opisać poprzez takie terminy jak: władza, autorytet, odpowiedzialność, troska. Obydwie kategorie są ważne w wychowaniu: męskość wskazuje na elementy realistyczne, konkretne, skuteczne w działaniu, ojcostwo ujawnia zaś aspekty społeczne, kulturowe, osobowe postawy.