Pupils’ prosociality and its relations to their meaning of life and teacher’s interaction style

Badanie dotyczy samopostrzegania zachowań prospołecznych przez uczniów oraz ich związku z postrzeganiem sensu życia i stylem interakcji stosowanym przez nauczyciela.  Respondentami byli uczniowie ze szkoły ponadpodstawowej w wieku 13-15 lat. Celem badania było ustalenie jaki jest związek między samopostrzeganiem zachowań prospołecznych przez uczniów a stylem interakcji nauczyciela. Jednocześnie dokonano analizy związku między relacji postrzeganiem swoich zachowań prospołecznych przez uczniów a sensem życia. Okazało się, że nauczyciele i ich styl interakcji może pozytywnie wpływać na samopostrzeganie zachowań prospołecznych u uczniów, pod warunkiem, że dany nauczyciel jest oceniany wysoko pod względem swoich umiejętności przywódczych oraz jako osoba wyrozumiała i odpowiedzialna. Korelacja negatywna zachodzi gdy interakcję nauczyciela z uczniami cechuje surowość, niepewność, niezadowolenie oraz stosowanie kar.  

The study deals with pupils´ self-perceived prosocial behaviour and its correlations to pupils´ meaning of life and teacher’s interaction style. The pupils (14-and-15-years old) from lower secondary school were respondents of this research. The objective was to find out what relation exists between self-perceived prosocial behaviour and teacher ‘s interaction style. At the same time, we analysed the relation between pupils´ self-perceived behaviour and pupils´ meaning of life. It was shown that a teacher may improve self-perceived prosocial behaviour of pupils if he/she is evaluated with a higher score in the areas such as leadership, understanding and responsibility. On the contrary, if a teacher’s interaction style is strict, uncertain, dissatisfied and admonishing, it correlates negatively with self-perceived prosocial behaviour of pupils.