Doskonałość w edukacji – refleksje o potrzebie prawdy w edukacji

Perfection does not adhere to a single formula. We have the potential to embody perfection not only in who we are, but also in our actions. In this context, it is essential to move away from the notion of education solely as an instrumental means to achieve specific outcomes (such as skills acquisition, economic goals), and instead view it holistically as a means to fulfill the individual as a whole: an individual who both learns and exists. It is inherent to human nature to seek knowledge and pursue truth. The pursuit of truth, as a cognitive value, is intrinsically linked to intellectual endeavor. Therefore, education should strive to instill a sense of self-awareness in individuals, providing them with a reference point to navigate the world, while simultaneously fostering respect for other cultures. Thus, education serves as both a formative factor in shaping human identity and an essential condition for natural human development.

Doskonałość nie ma jednego wzoru. Zawsze możemy być doskonalsi nie tylko w tym, kim jesteśmy, ale także w tym, co robimy. W tym też kontekście zakłada się odejście od wizji wyłącznie instrumentalnej edukacji, postrzeganej jako koniecznej drogi do osiągnięcia określonych rezultatów (umiejętności, nabycie różnych zdolności, cele o charakterze ekonomicznym) i traktowanie jej funkcji w sposób integralny: spełnienie jednostki, która: uczy się, aby być. Właściwością osoby jest poznawanie, dążenie do prawdy. Prawda jako wartość poznawcza, jest zawsze związana z intelektualną pracą osoby ludzkiej. Dlatego edukacja powinna dążyć do uświadomienia jednostce jej korzeni, aby mogła mieć punkt odniesienia pozwalający usytuować się w świecie, a jednocześnie do uczenia szacunku dla innych kultur. Edukacja jest więc, z jednej strony, czynnikiem kształtowania tożsamości człowieka, z drugiej zaś nieodzownym warunkiem jego naturalnego rozwoju.