Performing the (Non)Human: A Tentatively Posthuman Reading of Dionne Brands Short Story „Blossom”

Artykuł, który pierwotnie ukazał się w czasopiśmie “TransCanadiana: Polish Journal of Canadian Studies”, proponuje posthumanistyczną lekturę opowiadania Dionne Brand Blossom. Rozpoczyna go ogólna charakterystyka posthumanizmu, która zawiera pewne krytyczne wglądy w myśl posthumanistyczną. Następnie artykuł oferuje odczytanie opowiadania Dionne Brand Blossom poprzez problematyzację (liberalno‑humanistycznej) koncepcji „człowieka”. Skupia się zwłaszcza na szczególnym języku używanym w opowiadaniu, wykorzystywanych przez Brand kategoriach przestrzennych oraz rezygnacji z samo(o)panowania na rzecz sił więcej‑niż‑ludzkich jako sposobie Blossom na uzyskanie upodmiotowienia. Stając się kapłanką bogini Oya (albo, zaiste, samą boginią), Blossom jest w stanie wyjść poza nowoczesne zachodnie społeczno‑polityczne dyskursy uwierzytelnionych i ustabilizowanych tożsamości, które opierają się na rasie, płci, religii, pochodzeniu kulturowym oraz naznaczonej myśleniem zachodnim „ludzkości”.

The article, which originally appeared in “TransCanadiana: Polish Journal of Canadian Studies”, offers a posthuman reading of Dionne Brand’s short story Blossom. It starts with a general discussion on posthumanism, providing some critical insights about posthuman thought. It then offers a reading of Dionne Brand’s short story Blossom through a problematization of the (liberal humanist) notion of the ‘human’. In particular, it focuses on the specific language used in the story, the spatial categories employed by Brand, and the act of giving up one’s self‑possession to more‑than‑human powers as Blossom’s way to self‑empowerment. By becoming a priestess of the goddess Oya (or, indeed, the goddess herself), Blossom is able to escape the modern Western socio-political discourses of authenticized and stabilized identities based on race, gender, religion, cultural background, and Western‑inflected ‘humanity’.