„Etyczny zwrot” w polskiej historii mówionej

The authors draw attention to the need for an in-depth discussion about ethical issues in the oralist’s workshop which would, in the future, lead to the creation of a code of good practice, regulating the principles of conducting oral history interviews, their archiving,  and subsequent use. In the social sciences in Poland, psychologists, especially psychotherapists, have similar codification, hence the comparison of their rules with the challenges of oralists. The recommendations of the World Health Organization (WHO), the Helsinki Declaration of the World Association of Physicians (WMA) and guidelines of the Council of International Medical Societies (CIOMS) as well as foreign associations of oral history practitioners can also be an example. Following the example of groups dealing with spoken history in Western Europe and in the United States, placing greater emphasis on the ethical context in research will certainly strengthen the paradigm of this young science field in Poland.

Autorzy zwracają uwagę na potrzebę pogłębionej dyskusji dotyczącej kwestii etycznych w warsztacie oralisty, która w przyszłości doprowadziłaby do stworzenia kodeksu dobrych praktyk, regulującego zasady prowadzenia wywiadów oral history, ich archiwizacji oraz późniejszego wykorzystania. W naukach społecznych w Polsce podobną kodyfikacją dysponują psychologowie, zwłaszcza psychoterapeuci, stąd porównanie zasad ich obowiązujących z wyzwaniami będącymi udziałem oralistów. Wzorem mogą stać się także rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), Deklaracji Helsińskiej Światowego Stowarzyszenia Lekarzy (WMA) oraz wytycznych Rady Międzynarodowych Towarzystw Medycznych (CIOMS), jak również zagraniczne stowarzyszenia praktyków oral history. Idąc za przykładem środowisk zajmujących się historią mówioną w Europie Zachodniej oraz w Stanach Zjednoczonych, położenie większego nacisku na kontekst etyczny w badaniach z pewnością wzmocni paradygmat tej wciąż jeszcze młodej dziedziny naukowej w Polsce.