Wizerunek wroga w retoryce prezydenta Donalda J. Trumpa w trakcie kryzysu w Zatoce Perskiej (2019-2020)

This article concerns enemy image construction in post-Cold War presidential foreign policy crisis rhetoric. It identifies the elements of President Donald J. Trump’s enemy imagery in the 2019-2020 Persian Gulf crisis. The analysis is based on Robert L. Ivie’s concept of savagery and John R. Butler’s and Jason A. Edward’s typology of savage imagery. The article makes a claim that Trump represented Iranian Major General Qassem Soleimani as a modern savage to justify the US’ taking military action to eliminate the enemy. A close reading of the president’s language is followed by a discussion of the implications of his choices for the American convention of foreign policy crisis rhetoric.

Artykuł dotyczy wizerunku wroga w retoryce amerykańskich prezydentów w sytuacjach międzynarodowych kryzysów. Analizuje on obraz irańskiego generała Qassema Soleimaniego zawarty w wypowiedziach prezydenta Donalda J. Trumpa w trakcie kryzysu w Zatoce Perskiej w styczniu 2020 roku. Narzędziami analizy są koncepcje Roberta L. Iviego: topos barbarzyństwa oraz Johna R. Butlera i Jasona A. Edwarda: topos barbarzyńcy prymitywnego i współczesnego. W artykule postawiono tezę, że Trump przedstawił Soleimaniego jako współczesnego barbarzyńcę, aby uzasadnić decyzję o siłowym wyeliminowaniu wroga. Analiza wypowiedzi prezydenta jest wstępem do dyskusji o konsekwencjach wyborów retorycznych dla konwencji retoryki kryzysu.