Memories of Joy for a Futureless World: Aesthetic and Political Commitment in Jasieński and Pasolini

Dyskusje na temat kulturowego zanikania są często prowadzone w kategoriach nostalgii i tragedii. Bruno Jasieński w Balu manekinów i Pier Paolo Pasolini w Ragazzi di vita proponują alternatywną formę pamiętania o zniknięciu poprzez wspomnienia radości, rozumianej jako praktyka wyraźnie polityczna. Doskonale świadomi niemożności utrzymania tego, co celebrowali (wolności od jednolitości kulturowej, w kulturach lokalnych i eksperymentach estetycznych), obaj pisarze zachowali poczucie zaangażowania politycznego, oferując dobry, szerszy model myślenia o świecie bez przyszłości.

Discussions of cultural disappearance are often couched in terms of nostalgia and tragedy. Bruno Jasieński in Bal manekinów and Pier Paolo Pasolini in Ragazzi di vita offer an alternative form of remembering disappearance through memories of joy, understood as a distinctly political practice. Acutely aware of the untenability of what they were celebrating (pockets of liberty from cultural uniformity, in local cultures and aesthetic experimentation, respectively), both writers maintained a sense of political commitment, offering a good broader model for thinking about a world without a future.