Plastikowa postmedialność. Poetyckie użycia tworzyw sztucznych

This article refers to the transgressive dimension of plastic explored today in experimental poetic practices. The author refers to Lynn Keller and devotes attention to the “poetry of conscious Anthropocene”, examples of which are analyzed in terms of introducing visual elements into poetic volumes, and the epistemological consequences of reaching for anachronistic, modernist techniques of combining visual and discursive areas in poetry. In the poetic projects discussed, there are clear references to plastic – not only as a topic, but also as an organizing principle of the volumes. The author shows the ways of a poetic manifestation of aesthetics, ontology and economy of plastic, and also portrays post-media poetry as a cognitive practice revealing non-obvious reconfigurations of plastic.

Niniejszy artykuł odnosi się do transgresyjnego wymiaru plastiku, wymiaru sondowanego dziś w eksperymentalnych praktykach poetyckich. Autorka powołuje się na Lynn Keller i poświęca uwagę „poezji świadomego antropocenu”, której przykłady analizuje pod kątem wprowadzania do tomów poetyckich elementów wizualnych i epistemologicznych konsekwencji sięgania po anachroniczne, modernistyczne techniki łączenia w poezji obszarów wizualnych i dyskursywnych. W omawianych projektach poetyckich eksponuje wyraźne odniesienia do plastiku – nie tylko jako tematu, lecz także jako zasady organizującej tomy. Ukazuje sposoby poetyckiego uobecniania estetyki, ontologii i ekonomii tworzywa, a także omawia postmedialną poezję jako praktykę poznawczą odsłaniającą nieoczywiste rekonfiguracje plastiku.