Prace nad kodyfikacją i unifikacją prawa w Polsce po drugiej wojnie światowej

The present article is devoted to the subject of works on the codification and unifica- tion of law in Poland during World War II. It discusses the situation of Roman law as a scientific discipline and an academic subject in Poland after the end of World War II, which was largely due to the social and political changes that took place in our country at that time. Soviet law, which was a model for socialist civil law, negated the distinction between what was public and what was private, which was characteristic of Roman law. Negating the fundamental principles of the former private law was something unprecedented in the entire history of law. In fact, from mid-1918 Soviet civil law became public law. The process of unification, although complex and requiring the involvement of state authorities and the intellectual effort of lawyers, was a neces- sity. The process of unification of civil law resulted in the invalidation of almost all district civil law provisions.

Der vorliegende Artikel widmet sich der Thematik der Arbeiten an der Kodifizierung und Vereinheitlichung des polnischen Rechts während des Zweiten Weltkriegs. Dargestellt wird die Situation des römischen Rechts als Wissenschaftsdisziplin und Unterrichts- gegenstand in Polen nach dem Ende des Zweiten Weltkriegs, was zum großen Teil auf die sozial- politischen Veränderungen zurückzuführen war, die zu dieser Zeit in unserem Land stattfanden. Das sowjetische Recht, das ein Modell für das sozialistische Zivilrecht war, negierte die für das römische Recht charakteristische Unterscheidung zwischen dem, was öffentlich und dem, was privat war. Die Verneinung der Grundprinzipien des alten Privatrechts war in der gesamten Rechtsgeschichte einzigartig. Seit Mitte 1918 wurde das sowjetische Zivilrecht eigentlich zum öffentlichen Recht. Der Vereinheitlichungsprozess war zwar ein komplexer Prozess, der die Ein- beziehung staatlicher Organe und die intellektuelle Anstrengung von Anwälten erforderte, aber ein Muss. Die Folge der Vereinheitlichung des Zivilrechts war der Verlust der Rechtskraft von fast allen Bezirksbestimmungen der Zivilrechte.

Przedstawiony artykuł poświęcony jest tematyce  prac nad kodyfikacją  i unifikacją prawa w Polsce podczas II wojny światowej. Przedstawia sytuację prawa rzymskiego jako dyscypliny naukowej i przedmiotu nauczania w Polsce po zakończeniu II wojny światowej, która wynikała w znacznej mierze ze zmian społeczno – politycznych, jakie zaszły w tym czasie w naszym kraju. Radzieckie prawo, które było wzorcem dla socjalistycznego prawa cywilnego, negowało charakterystyczne dla rzymskiego prawa rozróżnienie tego, co publiczne od tego, co prywatne. Zanegowanie fundamentalnych zasad dawnego prawa prywatnego było czymś niespotykanym w całej historii prawa. Właściwie od połowy 1918 r. radzieckie prawo cywilne stało się w istocie prawem publicznym. Proces unifikacji,  choć  był procesem złożonym i wymagającym zaangażowania organów państwa, oraz wysiłku intelektualnego prawników, był  koniecznością. Następstwem  procesu unifikacji prawa cywilnego  była utrata  mocy obowiązywania niemal wszystkich przepisów dzielnicowych praw cywilnych.