Несколько слов о первой тамиздатской публикации стихотворений Владлена Гаврильчика

W 1977 roku w Paryżu został opublikowany almanach literacki «Аполлон-77» („Apollo-77”), którego redaktorem był rosyjski malarz i rzeźbiarz emigracyjny Michaił Szemiakin. Wśród wielu utworów literatów zakazanych w Rosji sowieckiej, znalazło się w nim 20 wierszy „klasyka leningradzkiego nonkonformizmu” – Władlena Gawrilczika (1929–2017). Niniejszy artykuł stanowi próbę ich analizy. Opublikowane w paryskim almanachu wiersze Gawrilczika świadczą o podążaniu przez poetę drogą awangardowej tradycji literackiej. Dowodzą, że twórca obficie czerpie z folkloru dziecięcego, umiejętnie posługuje się skazem, ironią i sztuką parodii, wywołując śmiech czytelników.

  In 1977 in Paris, the literary almanac «Аполлон-77» was published, the editor of which was a Russian painter and sculptor Mikhail Shemiakin. Among many works of writers banned in Soviet Russia, there were 20 poems of the "classic of Leningrad nonconformity" – Vladlen Gavrilchik (1929-2017). This article is an attempt to analyze them. Gavrilchik’s poems published in the Parisian almanac show his journey through the avant-garde literary tradition. Moreover, they prove that the artist profusely draws from children's folklore, skilfully uses flaws, irony and parody, evoking the laughter of his readers.

 В 1977 году в Париже был издан литературный альманах "Аполлон-77" ("Аполлон-77"), под редакцией русского эмиграционного художника и скульптора Михаила Шемякина. Среди многих запрещенных в Советской России произведений писателей было 20 стихотворений классика ленинградского нонконформизма Владилена Гаврильчика (1929-2017). Данная статья представляет собой попытку их анализа. Поэмы Гаврильчика, опубликованные в парижском альманахе, свидетельствуют о стремлении поэта следовать авангардной литературной традиции. Они доказывают, что автор в изобилии использует детский фольклор, умело использует сказ, иронию и искусство пародии, заставляя читателей смеяться.