Boża miłość w procesie karcenia grzeszników w Mdr 11,21–12,2

Kara Boża w Księdze Mądrości nie ma wyłącznie celu karzącego. Analiza logiki pierwszej dygresji (11,15-12,27) pokazuje, iż autor eksponuje cel pedagogiczny kary. Bóg jako Stwórca wszystkich żyjących stworzeń nie zadawala się karaniem, lecz poprzez znaki i wymierzoną karę wzywa do nawrócenia i przywrócenia relacji wiary. W artykule analizuje się niektóre wyrażenia zajmujące uprzywilejowaną pozycję w strukturze tekstu (11,5.16.20c), a następnie koncentruje się na bardziej szczegółowym badaniu Mdr 11,21-22, w którym mędrzec tłumaczy motywy Bożej łagodności wobec Egipcjan i Kananejczyków. Zostaje podkreślona w tej części perykopy wszechmoc Boga, który mogąc uczynić jakąkolwiek rzecz wobec grzeszników, cierpliwie wyczekuje ich nawrócenia, będąc pchnięty ku temu przez miłość do wszystkich stworzeń (centralna wypowiedź perykopy). W ten sposób miłość Boga o wymiarze uniwersalnym objawia się jako najgłębsza motywacja łagodności Boga.