Cechy stylistyczne współczesnych kazań wygłoszonych w polskich kościołach pentekostalnych

The article aims to present the ways in which some of the features of Catholic religious discourse are manifested in contemporary Polish Pentecostal sermons. The following features can be observed: formulaic speech, conventionality, and cliché expressions (i.e., using phrasemes, phatic formulae such as “Amen” in a dialogue with the preacher, and exclamations), the existence of a certain constant composition framework (as a form of standardization), colloquial, biblical and high style, elaborate figurativeness, dialogic practices, which have taken the form of persuasiveness (specific grammar forms, scenario speech – repeating formulae after the preacher and entering into a staged conversation with him, specific phatic forms such as mentioning the names of the people present at the service), and professionalism.

Cel artykułu to pokazanie, w jaki sposób pewne cechy katolickiego dyskursu religijnego realizują się we współczesnych polskich kazaniach pentekostalnych. Można tu dostrzec oznaki: formuliczności, szablonowości i kliszowania (stosowanie frazemów, niektórych formuł fatycznych, jak „amen” w dialogu z kaznodzieją, i eksklamacji), istnienia pewnej stałej ramy kompozycyjnej, stylu potocznego, biblijnego i wysokiego, rozbudowanej metaforyczności, dialogowości (występowanie określonych form gramatycznych, scenariuszowość – powtarzanie formuł za kaznodzieją i tworzenie z nim wyreżyserowanego dialogu, pojawianie się specyficznych form fatycznych – wymienianie imion osób obecnych na nabożeństwie) oraz profesjonalności.