Odpowiedzialność etyczna dziennikarzy w informowaniu o śmierci samobójczej

Suicide is a delicate and extremely serious subject that requires special journalistic responsibility. The media is expected to balance the public’s right to information with the need to protect privacy, the dignity of the deceased, and the mental health of the audience. Therefore, journalists often face a difficult dilemma: how to inform the public without violating moral norms, personal rights of the deceased’s family, or causing potential imitation effects, known as the “Werther effect”. Referring to the principles of journalistic ethics can be helpful in such situations, playing a key role in creating media standards, especially in difficult and sensitive cases. In this analysis, the author applied the assumptions of normative theory and social responsibility of the media, as well as the method of analyzing guidelines suggested by WHO.

Śmierć samobójcza to temat delikatny i niezwykle poważny, który wymaga szczególnej odpowiedzialności dziennikarskiej. Od mediów oczekuje się zachowania równowagi między prawem społeczeństwa do informacji a koniecznością ochrony prywatności, godności zmarłego i zdrowia psychicznego odbiorców. Dlatego dziennikarze stają często przed trudnym dylematem: jak informować opinię publiczną, nie naruszając przy tym norm moralnych, dóbr osobistych rodziny zmarłego oraz nie wywołując m.in. potencjalnego efektu naśladowania, znanego jako „efekt Wertera”. Pomocą w takiej sytuacji może być odwołanie się do zasad etyki dziennikarskiej, która odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu standardów pracy mediów, zwłaszcza w przypadkach trudnych i delikatnych. W tym celu w niniejszej analizie zastosowano założenia teorii normatywnej i społecznej odpowiedzialności mediów oraz metodę analizy wytycznych zaproponowanych przez WHO.