O tożsamości dydaktycznej pedagogiki resocjalizacyjnej na tle rozwoju kształcenia studentów

The main aim of the article is to introduce, define and show the importance of a new category of identity and a new concept in pedagogical science, namely didactic identity. The authors do this by analysing the development of resocialisation pedagogy as a subject, field or specialisation of education, first in courses and later in academic training. The training of pedagogues in the field of rehabilitation was initially carried out within the framework of special pedagogy. It was not until the second half of the twentieth century that resocialisation pedagogy developed as a separate subject, major or specialisation, which had a significant impact on its institutionalisation, including the establishment of departments or chairs of resocialisation pedagogy within individual faculties at universities.

Głównym celem artykułu jest wprowadzenie, zdefiniowanie i ukazanie znaczenia nowej kategorii tożsamości oraz nowego pojęcia w naukach pedagogicznych, a mianowicie tożsamości dydaktycznej. Autorzy analizują rozwój pedagogiki resocjalizacyjnej jako przedmiotu, kierunku lub specjalności kształcenia, najpierw w ramach kursów, a później w kształceniu akademickim. Kształcenie pedagogów w zakresie resocjalizacji odbywało się początkowo w ramach pedagogiki specjalnej. Dopiero 2. połowa XX wieku przyniosła rozwój pedagogiki resocjalizacyjnej jako odrębnego przedmiotu, kierunku lub specjalności, co miało istotny wpływ na jej instytucjonalizację, w tym tworzenie zakładów czy katedr pedagogiki resocjalizacyjnej w ramach poszczególnych wydziałów na uczelniach.