Rola płci, doświadczeń związanych z pandemią i jakości snu w wyjaśnianiu poziomu lęku przed COVID-19 u studentów polskich uczelni wyższych

The period of the COVID-19 pandemic period was a time of many changes requiring continuous adaptation to emerging circumstances. Higher education has been particularly affected by the changes, as the student community faced some difficulties in adjusting to an entirely new distance learning format. The unpredictability of the situation faced by the group of young learners may have affected their sleep sphere and their way of experiencing the pandemic situation, resulting in a perceived fear of COVID-19. The research aimed to investigate whether the experiences related to the COVID-19 pandemic (being ill or knowing someone who has died of COVID-19, being vaccinated against this disease or having coexisting diseases) and the sleep quality of students could explain the level of coronavirus anxiety. In the study, the Polish adaptation of the Fear of COVID-19 Scale (FCV-19S), the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), and a self-developed questionnaire were employed. The analysis included 121 Polish university students (including 91 females), aged 18–30 years. Sleep quality and gender were found as significant predictors of the COVID-19 anxiety. Women, in comparison to men, and individuals with lower sleep quality exhibited significantly higher levels of anxiety. Thus, it can be concluded that current psychophysical state and gender were more significant in determining anxiety levels than previous experience of the COVID-19 pandemic.

Okres pandemii COVID-19 był czasem wielu zmian wymagających ciągłego dostosowywania się do pojawiających się okoliczności. Szczególnie dotknęły one szkolnictwo wyższe, gdyż środowisko studenckie zmagało się z trudnościami w przystosowaniu się do całkiem nowej formuły, tj. nauczania zdalnego. Nieprzewidywalność sytuacji, w jakiej znalazła się grupa młodych uczących się osób, mogła oddziaływać na ich sferę snu oraz na sposób przeżywania sytuacji pandemii, skutkując odczuwanym lękiem przed COVID-19. Celem badań było sprawdzenie, czy doświadczenia związane z pandemią COVID-19 (bycie chorym, znajomość osoby zmarłej na COVID-19, zaszczepienie się przeciwko tej chorobie albo posiadanie chorób współistniejących) oraz jakość snu studentów pozwalają wyjaśnić poziom lęku przed koronawirusem. W badaniach zastosowano polską adaptację Skali Lęku przed Koronawirusem FCV-19S, Kwestionariusz Jakości Snu Pittsburgh (PSQI) oraz ankietę w opracowaniu własnym. Do analiz włączono 121 studentów polskich uczelni (w tym 91 kobiet) w wieku 18–30 lat. Istotnymi predyktorami lęku przed COVID-19 okazały się jakość snu i płeć. Kobiety w porównaniu do mężczyzn oraz osoby z niższą jakością snu wykazywały istotnie wyższy poziom lęku. Można więc uznać, że w określaniu poziomu lęku bardziej znaczące były obecny stan psychofizyczny i płeć niż doświadczenia związane z pandemią COVID-19.