Polityka USA wobec wschodnioazjatyckiego multilateralizmu

American policy towards East Asia is pragmatic and this has been accomplished in three stages. The fi rst stage intended to create the wide defense alliance (SEATO, ANZUS) against the USSR and the People’s Republic of China. The second stage was the result of the Vietnam War and concerned the help for non-communist countries of the South-East Asia. The globalization era has triggered the third stage of this policy concentrating mostly on economic issues (diminishing the disadvantageous trade balance) and security (the thread of terrorism and the functioning of defeated countries). However, the USA seems to be the most active in countering these restrictions, as a result of the aspirations of other countries to become world powers, against its hegemonic position. One of its activities is the rebuilding of the regional political system by enlarging and making more meaningful regional economic organizations. The USA, however, does not abandon the bilateral contacts with the most infl uential countries of East Asia.

Amerykańska polityka wobec Azji Wschodniej nacechowana jest pragmatyzmem i była realizowana w trzech etapach. Pierwszy zakładał budowę skierowanego przeciwko ZSRR i ChRL szerokiego sojuszu obronnego (SEATO, ANZUS). Drugi etap, był konsekwencją wojny w Wietnamie i sprowadzał się do udzielania pomocy niekomunistycznym krajom Azji Południowo -Wschodniej. Era globalizacji zapoczątkowała trzeci etap tej polityki, która w dużej mierze koncentruje się na kwestiach gospodarczych (ograniczenie poziomu niekorzystnego bilansu handlowego) oraz bezpieczeństwa (zagrożenie terroryzmem i funkcjonowanie państw upadłych). Jednakże zasadnicza aktywność Stanów Zjednoczonych sprowadza się do przeciwdziałania ograniczeniu hegemonistycznej pozycji USA jako konsekwencji mocarstwowych ambicji państw regionu. Jedną z form tych działań jest przebudowa systemu politycznego regionu, poprzez rozbudowę i zwiększenie znaczenia regionalnych organizacji gospodarczych. Nie oznacza to jednak zarzucenia przez USA roli kontaktów bilateralnych, zwłaszcza z najsilniejszymi państwami Azji Wschodniej.