Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola: A Hermeneutic Study

Celem tego studium jest próba interpretacji ludzkiej emocjonalności w jej uczuciowej formie wyrazu w postaci przeżyć radości i smutku, w świetle zało­żeń jednej ze szkół duchowości chrześcijańskiej, mianowicie tej zapropono­wanej przez Ignacego Loyolę (1491–1556). Według tego nurtu życia ducho­wego, czerpiącego zarówno z wielowiekowego doświadczenia biblijnego i chrześcijańskiego rozumienia emocjonalno-uczuciowego wymiaru naszego życia, jak i wniesionych do niego doświadczeń i przemyśleń poczynionych przez samego Ignacego, nasza emocjonalność doświadczana niejednokrotnie jako swoisty i często niezrozumiały „gwar” może, w rzeczywistości, stanowić równie emocjonalną, czytelną „mowę”. „Mowę”, która staje się zrozumiała z chwilą, gdy potrafimy właściwie „rozczytać”, czyli rozpoznać i zrozumieć, doświadczane przez nas w tej sferze emocjonalno-uczuciowe przeżycia. Lektura uczuć, o której mowa w tytule tej części, to pewna propozycja zdroworozsądkowo mądrościowego rozczytywania naszych zarówno emocjo­nalnych, jak i emocjonalno-duchowych przeżyć i stanów szeroko rozumia­nych radości i/lub smutków oraz ich analizowania i interpretowania w poszu­kiwaniu nierzadko zawartych w nich istotnych dla nas znaczeń, których swego rodzaju nośnikami, czy też formami wyrazu, są niejednokrotnie właś­nie tego rodzaju doświadczenia.

The purpose of this paper is to attempt to interpret human emotionality as expressed in the experiences of joy and sadness, in view of the precepts of one of the schools of Christian spirituality: Ignatius Loyola’s teachings (1491– 1556). According to this current of spiritual philosophy, which draws on the centuries-old experience of the biblical and Christian understanding of the emotional dimension of our lives, as well as the experiences and thoughts of Ignatius himself, our emotionality-often experienced as a kind of incom­prehensible “buzz”-may, in reality, constitute equally emotional, legi­ble “speech.” This “speech” becomes understandable when we can properly “read,” that is, recognize and understand, the emotional experiences we expe­rience in this sphere. The article’s reading feeling is a proposal of commonsen­sical–sapiential deciphering of both our emotional and emotional–spiritual experiences and joys and sorrows, as well as analyzing and interpreting them in the search for relevant meanings that they often carry or express.