Autonomia prawa wobec problemów bioetycznych

The article deals with the issue of the autonomy of law in bioethics. The first part of the text briefly presents the concepts of the autonomy of law developed by the doctrine, which are then juxtaposed with the specifics of bioethics. In epistemological terms, bioethics is a kind of hybrid, which will consist of both scientific claims and ethical arguments. The article asks whether we can speak at all about the concept of autonomy of law in bioethical issues? Or will legal arguments always depend on ethical principals? Finally, in which cases of bioethical argumentation can autonomy of law be seen? In this context, first of all, it draws the attention to the main task of bioethics, namely, the search for pragmatic solutions.

Artykuł dotyczy zagadnienia autonomii prawa w bioetyce. W pierwszej części tekstu pokrótce zostały przedstawione wypracowane przez doktrynę koncepcje autonomii prawa, które następnie zestawiono ze specyfiką bioetyki. W sensie epistemologicznym bioetyka jest pewnego rodzaju hybrydą, na którą będą składały się zarówno twierdzenia naukowe, jak i argumenty etyczne. Artykuł zadaje pytanie, czy możemy mówić w ogóle o koncepcji autonomii prawa w bioetycznych zagadnieniach? Czy też zawsze argumentacje prawnicze będą zależne od etycznych pryncypiów? Wreszcie, w których przypadkach argumentacji bioetycznej widać autonomię prawa? W tym kontekście przede wszystkim zwraca uwagę na główne zadanie bioetyki, czyli na poszukiwanie pragmatycznych rozwiązań.