Sztuka jako źródło cierpień

This text pertains to the motif of the association of art and suffering, albeit in a variant up to now not realised / ignored / bypassed, in which artefacts, as a rule described in a wide circuit and consensual acceptance as works of art, become the object of negative and, upon occasions, even violent reactions, cause a tumult and heated and highly emotional disputes, as well as the use of excluding language, and, generaly speaking, produce an impression / reaction that they as such are a source of the suffering of their recipients / preceptors. The text achieves this by means of three steps: I. Map – a definition of the problem together with the domains of its occurrence, II. Territory – examples from the domain of art, somewhat canonical within the objective question and themselves the object of antagonistic tension, III. Response –  answering the question “for what purpose” and indicating reasons for the recorded state of things produce such a result by referring to its own conception of a work of art envisaged as an interaction of cultural biographies. Coda IV closes the text.

Tekst podejmuje wątek powiązania sztuki i cierpienia, jednak w wariancie dotychczas nierealizowanym / niedostrzeganym / pomijanym, gdy artefakty sztuki, dotąd zazwyczaj w szerokim obiegu i konsensualnej akceptacji nazywane dziełami sztuki stają się przedmiotem negatywnych reakcji, czasem nawet gwałtownych, powodują tumult, gorące spory o dużym emocjonalnym nacechowaniu, użyciem wykluczającego języka i generalnie powodują przeświadczenie / reakcję, że one same są źródłem cierpień ich odbiorców / adresatów / perceptorów. Tekst czyni to w trzech krokach: I. Mapa – zdefiniowanie problemu wraz polami jego występowania, II. Terytorium – egzempla / przykłady z obszaru sztuki, niejako kanoniczne w przedmiotowej kwestii i same będące przedmiotem agonistycznego napięcia, III. Respons – danie odpowiedzi dlaczego, wskazanie na powody zanotowanego stanu rzeczy przynosi taki rezultat, odwołując się do własnej koncepcji dzieła sztuki jako interakcji biografii kulturowych. Całość kończy IV. Coda.