„Dodatkowa łyżeczka światła dziennie”. Słowo jako metoda w nowej fenomenologii francuskiej na przykładzie czterech przypadków: Maldiney, Chrétien, Barbaras, Sebbah

My goal is to analyze the problem of language used by contemporary thinkers associated with French phenomenology. Like Clifford Geertz in his important book Works and Lives. The Anthropologist as Author devoted to the importance of language in the field of cultural anthropology, I have selected texts by four French phenomenologists for analysis: Henri Maldiney, Jean‑Louis Chretien, Renaud Barbaras and François‑David Sebbah. I shall interpret their texts in the broader context of the new phenomenology, showing the affinities and inspirations they draw on, and emphasizing that they are supremely aware of the non‑transparency of language; this is evident in the objects of their interest I have chosen for analysis, which here become: the book, the act of reading, poetry, or the poetic (le poethique) as a distinguished mode of being, and ultimately, phenomenological writing itself, and facing what Sebbah refers to as impossible phenomenology; impossible precisely by trying to encapsulate experience in words. I will be interested here both in the language used by the phenomenologists I have selected, the style they choose, and in their descriptions of specific phenomena, this time linked to language.

Moim celem jest analiza problemu języka, jakim posługują się współcześni myśliciele związani z fenomenologią francuską. Tak jak Clifford Geertz w swojej ważnej książce Dzieło i życie. Antropolog jako autor poświęconej znaczeniu języka w antropologii kulturowej, wybrałam do analizy teksty czterech fenomenologów francuskich: Henriego Maldineya, Jeana‑Louisa Chrétiena, Renauda Barbarasa i François‑Davida Sebbaha. Interpretuję ich teksty w szerszym kontekście nowej fenomenologii, pokazując powinowactwa i inspiracje, z których korzystają, i podkreślając, że są oni nad wyraz świadomi nietransparentności języka. Widać to w wybranych przeze mnie do analizy przedmiotach ich zainteresowań, którymi stają się tu: książka, akt czytania, poezja czy też to, co poetyckie (le poethique) jako wyróżniony sposób bycia, a ostatecznie samo pisanie fenomenologiczne i mierzenie się z tym, co Sebbah określa mianem fenomenologii niemożliwej; niemożliwej właśnie przez to, że próbuje zawrzeć w słowie „doświadczenie”. Będą mnie tu interesowały zarówno język, jakim posługują się wybrani przeze mnie fenomenolodzy, styl językowy, jaki wybierają, jak i opisy konkretnych fenomenów, tym razem powiązanych z językiem.