Poetry and Engagement: Monika Herceg in the Labyrinth of Herstory and Itstory

Monika Herceg – wielokrotnie nagradzana chorwacka poetka młodego pokolenia, wydała dotąd trzy tomy poezji: Početne koordinate (2018), Lovostaj. (2019) i Vrijeme prije jezika (2020). Poezja Herceg obfituje w wielopiętrowe, otwarte metafory; liczne są w niej także nawiązania do kluczowych problemów współczesności, przede wszystkim systemowej przemocy wobec kobiet i natury. Do problematyki bliskiej feminizmowi odwołuje się szczególnie drugi tom wierszy poetki, mniej osobisty od debiutu, bardziej programowy i zaangażowany, którego oś kompozycyjną wyznacza temat kobiecości i kobiecych historii (herstory). Zaangażowanie w poezji Herceg nie dotyczy wyłącznie kwestii wyboru określonych tematów, jest również widoczne w geście przyjęcia przez podmiot liryczny perspektywy bohaterów, w tym także aktorów nie-ludzkich (itstory). Kolejnym istotnym polem tematycznym wierszy jest przyroda, która funkcjonuje zarówno jako pojemna metafora, jak i w swoim realnym kształcie. Świat natury i świat kobiet okazują się połączone przede wszystkim wspólnym doświadczeniem patriarchalnej opresji.  

Monika Herceg is an award-winning Croatian poet of the young generation. She has published three volumes of poetry: Početne koordinate (2018), Lovostaj. (2019) and Vrijeme prije jezika (2020). Herceg’s poetry abounds in multi-layered, open metaphors, and makes numerous references to vital contemporary problems, primarily connected with systemic violence against women and nature. Particularly the second volume, which is less personal than the poet’s debut, yet more programmatic and engaged, refers to the issues raised by feminist theory. Its compositional axis determines the theme of femininity and women’s stories (herstory). Herceg’s poetry’s engagement not only concerns the choice of specific topics, but is also visible in the gesture of the lyrical subject taking over the perspective of the characters, including non-human actors (itstory). Another major thematic field of the poems is nature, which functions both as a capacious metaphor and in its actual shape. Above all, nature’s and women’s worlds are related by the experience of patriarchal oppression.