Binding and Phasehood in South Slavic Revisited

Wykorzystując różne metody badawcze, Bošković argumentuje w wielu swoich pracach, że języki można podzielić na te, w których frazy rzeczownikowe wymagają w swojej strukturze składniowej przedimka jako ośrodka frazy i są językami z DP oraz te, które nie wymagają przedimka jako ośrodka frazy i nie są językami z DP. Język bułgarski (i macedoński) wyrażają określoność w sposób morfologiczny i choć mogłoby się wydawać, że różnią się od bośniackiego/chorwackiego/czarnogórskiego/serbskiego (oraz słoweńskiego) pod względem struktury rzeczownikowej, najnowsze prace wykazują, że uznanie bułgarskiego jako języka z przedimkiem we frazie rzeczownikowej nie jest oczywiste. Nawiązując do danych językowych w pracy LaTerza (2016), zawierającej argumenty krytyczne wobec analizy zasad wiązania anaforycznego i cech fazowości w językach bośniackim/chorwackim/czarnogórskim/serbskim przedstawionej w pracach Despić (2009, 2011, 2013), niniejszy artykuł stanowi próbę wyjaśnienia problematycznych danych z języków południowosłowiańskich i wykazuje, że istniejące istotne różnice pomiędzy językami południowosłowiańskimi umacniają koncepcję „parametryzacji struktury rzeczownikowej (DP)” w opisie różnych możliwości wiązania.

In a series of works and using a variety of diagnostics, Bošković argues that languages can be divided into those in which nominals project to DP and those in which they do not. Since Bulgarian (and Macedonian) express definiteness morphologically, they would appear to differ from Bosnian/Croatian/Montenegrin/Serbian (and Slovenian) in countenancing DP, but recent work argues that evidence for Bg as a DP-language is not so clear cut. In an attempt to set the record straight about the South Slavic data she describes, this paper addresses the criticisms specifically raised by LaTerza (2016), who explores Despić’s (2009, 2011, 2013) observations about binding and phasehood in BCMS. In revisiting her claims it will be shown that the relevant differences between the South Slavic languages do in fact lend support to the “parameterized DP” account of the different binding possibilities.